روستاهای شهرستان گرمسار، سمنان، کندو، خیج و رضا آباد شاهرود شماره قالیشویی در مشهد از مرکزها ساخت و ساز اساسی گلیم میباشند. به جهت تنوع زیست محیطی دراین استان، گلیم ها از تنوع بالایی در موضوع رنگ کردن و پباده سازی برخوردار میباشند. نقوش این گلیم ها برگرفته از دل طبیعت میباشد. یکیاز خصوصیت اصلی در گلیم های استان سمنان این میباشد که تار و پود این گلیم ها از نخ پشمی میباشد.
گلیم بافی در استان طهران
ازآنجاکه بیشتر بافندگان استان طهران از شهرهای دیگر بهاین استان سفر کرده اند بدین ترتیب هر کدام نحوه شهر خویش را دراین استان ترویج داده اند لذا گلیم بافی در طهران و روستاهای گوشه و کنار آن از مختصات و خصوصیت های معین در موضوع طرح و نقش برخوردار وجود ندارد. در روزها قدیم گلیم بافی و جاجیم بافی در فیرزوکوه استان طهران به نیکی ترویج داشته میباشد چون این حوزه به جهت کوهستانی بودن، داشتن مراتع سرسبز و گله داری، یکی مرکزها ساخت و ساز پشم محسوب می گردیده است. هنر گلیم بافی در فیروز کوه منزلت ویژه ای داراست به طوری کهاین شهرستان را به قطب گلیم بافی استان طهران تبدیل نموده است.
گلیمبافی در استان خوزستان
شهرهای هفتگل و روستاهای آن، مسجد سلیمان، ایذه، روستاهای اندیمیشک، دزفول و برخی از روستاهای سوسنگرد از مرکزها ساخت گلیم در استان خوزستان هستند. خوشبختانه گلیم بافی در برخی از شهرها و روستاهای استان خوزستان هم چنان پابرجاست. دارهای آیتم استعمال برای بافت گلیم دراین استان اکثر چوبی بوده البته در سال های اخیر دارهای فلزی نیز آیتم استعمال قرار میگیرد.هنرمندان گلیم باف این استان از نخ پنبه ای برای تار گلیم و از نخ های پشمی الوان که با رنگ های شیمیایی رنگرزی گردیده است برای پود گلیم، به کارگیری می نمایند. نقشه این گلیم ها معمولا از طرح های سنتی و اصیل این حوزه برداشت گردیده و دارنده کیفیت مناسبی میباشد.
گلیم فرش بافی با پیشینه ای یکسری هزار ساله یکیاز هنرهای بی نیاز کشورایران میباشد. تنوع قومی و مستقر که در جمهوری اسلامی ایران وجود دارااست سبب ساز گردیده است که هنر گلیم بافی در هر مکان آن به طور ماهر اعمال پذیرد. دیرین ترین گلیم اهل ایران، گلیمی وابسته به زمان اشکانی میباشد. گلیم به انگیزه وزن سبکی داراست، کفپوشی ایده آل برای عشایر است و دیدنی اینجا میباشد که عشایر جمهوری اسلامی ایران، خویش اصلی ترین آفریننده گلیم میباشند.
گلیم در عشایر صرفا تحت عنوان کف پوش استعمال نمیشود و کاربردهای دیگری مانند رختخواب پیج، تزیین دیواره های خیمه عشایری، خورجین و ... داراست. برای شناخت بیشتر میتوانید به نوشتهعلمی گونه های بافت های گلیمی رجوع کنید. دراین نوشتهی علمی تنی چند از شهرهای کشور ایران که در بافتن گلیم تبحر دارا هستند، به شما معرفی میگردند. این نوشتهعلمی در دو نصیب مندرج میباشد.
گلیم عجم
عشایر قشقایی از پر رنگ ترین بافندگان به شمار میایند و زیباترین گلیم را از لحاظ نازکی بافت، زیبایی نقش و رنگ بندی منحصربهفرد را دارا هستند. عشایر و روستاییان عجم برای بافت گلیم از دارهای افقی که مال آنان فلزی میباشد، استعمال می نمایند. از طرح های اصیل و سنتی در بافت گلیم مصرف شده و هم اینگونه برای رنگ آمیزی آنان از مواد رنگ زای طبیعی به کار گیری می نمایند چون این عمل سبب قدمت وقت گیر، اثبات ماندن رنگ، جلا و درخشندگی به گلیم میشود. پژوهشگران آوازه و اعتبار گلیم فارسی را وام دار زنان هنرمند قشقایی و تیرهی آردکپان از طایفه ی عمله، طایفه ی کشکولی کوچک و طایفهی درّه شوری میدانند .فیروزآباد، ممسنی و داراب از مرکز ها اساسی در ساختوساز گلیم در استان عجم هستند.
گلیم بافی در لرستان
در استان لرستان گلیم بافی بیشتر از فرش بافی آوازه دارااست. دراین استان صرفا عشایر نیستند که بدین فعالیت سرگرم اند بلکه روستاییان و همسایه شهرهایی مانند: الشتر، خرم آباد، الیگودرز، کوهدشت و نورآباد نیز به بافت گلیم میپردازند. دارهای مصرف شده برای بافت گلیم در نقاط عشایر و کوچ نشین افقی میباشند اما در نقاط شهری و روستایی این دارها عمودی میباشند و محصول آن از فلز میباشند. طرح و نقوش مصرف شده دراین گلیم ها به طور کامل به طور فرضی و سنتی میباشند و در اقصی نقاط مملکت عرضه و به فروش می رسند.
قیم صنعت های دستی اداره مجموع به جا مانده فرهنگی لرستان میگوید: "لرها گلیم های مرغوبی می بافند، که بیشتر با رنگ های سیاه، سبز، آبی رنگ و سپید و نقوش خاص حیطه معلوم می گردد." باباحسینی به صورت صریح بیان کرد: عشایر و بافندگان گلیم محدودیتی در اندازه گلیم نداشته و با اعتنا به نیاز خویش گلیم را, در اندازه کوچک برای واگیره یا این که بزرگتر برای تزئین (گلیم چه) یا این که فرش بافت اند و استانداردی در این زمینه نیست. گلیم ها در اندازه رایج برای قالی هم بافته گردیده اند که می اقتدار به ۷۰×۱۰۰، ۱۰۰×۱۵۰ سانتیمتر, که به ذرع و نیم دارای اسم و رسم بوده و متداولترین اندازه میباشد، ۲×۳ متر و ۳×۴ متر، گوشهها و… اشاره نمود.
گلیم های لر شباهت اکثری به گلیم های قشقایی داراهستند ولی می شود به یکسری شیوه آنها را از هم تشخیص بخشید. نخست این که پشم مستعمل در گلیم های لر زبرتر و به رنگ قهوه ای میباشد، وا رفته ریسیده میگردند و در موقع لمس کلفت به لحاظ میآیند البته پشم مصرف شده در گلیم هایی قشقایی به رنگ سپید میباشد. رنگ های مصرف شده در گلیم های لر تیره و محصور میباشند البته گلیم های قشقایی تنوع رنگ بالایی داراهستند.مهم ترین دست بافته های لرها، خورجین والا میباشد که برای حفظ اثاث منزل از آن به کارگیری می نمایند.
روستاهای شهرستان گرمسار، سمنان، کندو، خیج و رضا آباد شاهرود شماره قالیشویی در مشهد از مرکزها ساخت و ساز اساسی گلیم میباشند. به جهت تنوع زیست محیطی دراین استان، گلیم ها از تنوع بالایی در موضوع رنگ کردن و پباده سازی برخوردار میباشند. نقوش این گلیم ها برگرفته از دل طبیعت میباشد. یکیاز خصوصیت اصلی در گلیم های استان سمنان این میباشد که تار و پود این گلیم ها از نخ پشمی میباشد.
گلیم بافی در استان طهران
ازآنجاکه بیشتر بافندگان استان طهران از شهرهای دیگر بهاین استان سفر کرده اند بدین ترتیب هر کدام نحوه شهر خویش را دراین استان ترویج داده اند لذا گلیم بافی در طهران و روستاهای گوشه و کنار آن از مختصات و خصوصیت های معین در موضوع طرح و نقش برخوردار وجود ندارد. در روزها قدیم گلیم بافی و جاجیم بافی در فیرزوکوه استان طهران به نیکی ترویج داشته میباشد چون این حوزه به جهت کوهستانی بودن، داشتن مراتع سرسبز و گله داری، یکی مرکزها ساخت و ساز پشم محسوب می گردیده است. هنر گلیم بافی در فیروز کوه منزلت ویژه ای داراست به طوری کهاین شهرستان را به قطب گلیم بافی استان طهران تبدیل نموده است.
گلیمبافی در استان خوزستان
شهرهای هفتگل و روستاهای آن، مسجد سلیمان، ایذه، روستاهای اندیمیشک، دزفول و برخی از روستاهای سوسنگرد از مرکزها ساخت گلیم در استان خوزستان هستند. خوشبختانه گلیم بافی در برخی از شهرها و روستاهای استان خوزستان هم چنان پابرجاست. دارهای آیتم استعمال برای بافت گلیم دراین استان اکثر چوبی بوده البته در سال های اخیر دارهای فلزی نیز آیتم استعمال قرار میگیرد.هنرمندان گلیم باف این استان از نخ پنبه ای برای تار گلیم و از نخ های پشمی الوان که با رنگ های شیمیایی رنگرزی گردیده است برای پود گلیم، به کارگیری می نمایند. نقشه این گلیم ها معمولا از طرح های سنتی و اصیل این حوزه برداشت گردیده و دارنده کیفیت مناسبی میباشد.
گلیم فرش بافی با پیشینه ای یکسری هزار ساله یکیاز هنرهای بی نیاز کشورایران میباشد. تنوع قومی و مستقر که در جمهوری اسلامی ایران وجود دارااست سبب ساز گردیده است که هنر گلیم بافی در هر مکان آن به طور ماهر اعمال پذیرد. دیرین ترین گلیم اهل ایران، گلیمی وابسته به زمان اشکانی میباشد. گلیم به انگیزه وزن سبکی داراست، کفپوشی ایده آل برای عشایر است و دیدنی اینجا میباشد که عشایر جمهوری اسلامی ایران، خویش اصلی ترین آفریننده گلیم میباشند.
گلیم در عشایر صرفا تحت عنوان کف پوش استعمال نمیشود و کاربردهای دیگری مانند رختخواب پیج، تزیین دیواره های خیمه عشایری، خورجین و ... داراست. برای شناخت بیشتر میتوانید به نوشتهعلمی گونه های بافت های گلیمی رجوع کنید. دراین نوشتهی علمی تنی چند از شهرهای کشور ایران که در بافتن گلیم تبحر دارا هستند، به شما معرفی میگردند. این نوشتهعلمی در دو نصیب مندرج میباشد.
گلیم عجم
عشایر قشقایی از پر رنگ ترین بافندگان به شمار میایند و زیباترین گلیم را از لحاظ نازکی بافت، زیبایی نقش و رنگ بندی منحصربهفرد را دارا هستند. عشایر و روستاییان عجم برای بافت گلیم از دارهای افقی که مال آنان فلزی میباشد، استعمال می نمایند. از طرح های اصیل و سنتی در بافت گلیم مصرف شده و هم اینگونه برای رنگ آمیزی آنان از مواد رنگ زای طبیعی به کار گیری می نمایند چون این عمل سبب قدمت وقت گیر، اثبات ماندن رنگ، جلا و درخشندگی به گلیم میشود. پژوهشگران آوازه و اعتبار گلیم فارسی را وام دار زنان هنرمند قشقایی و تیرهی آردکپان از طایفه ی عمله، طایفه ی کشکولی کوچک و طایفهی درّه شوری میدانند .فیروزآباد، ممسنی و داراب از مرکز ها اساسی در ساختوساز گلیم در استان عجم هستند.
گلیم بافی در لرستان
در استان لرستان گلیم بافی بیشتر از فرش بافی آوازه دارااست. دراین استان صرفا عشایر نیستند که بدین فعالیت سرگرم اند بلکه روستاییان و همسایه شهرهایی مانند: الشتر، خرم آباد، الیگودرز، کوهدشت و نورآباد نیز به بافت گلیم میپردازند. دارهای مصرف شده برای بافت گلیم در نقاط عشایر و کوچ نشین افقی میباشند اما در نقاط شهری و روستایی این دارها عمودی میباشند و محصول آن از فلز میباشند. طرح و نقوش مصرف شده دراین گلیم ها به طور کامل به طور فرضی و سنتی میباشند و در اقصی نقاط مملکت عرضه و به فروش می رسند.
قیم صنعت های دستی اداره مجموع به جا مانده فرهنگی لرستان میگوید: "لرها گلیم های مرغوبی می بافند، که بیشتر با رنگ های سیاه، سبز، آبی رنگ و سپید و نقوش خاص حیطه معلوم می گردد." باباحسینی به صورت صریح بیان کرد: عشایر و بافندگان گلیم محدودیتی در اندازه گلیم نداشته و با اعتنا به نیاز خویش گلیم را, در اندازه کوچک برای واگیره یا این که بزرگتر برای تزئین (گلیم چه) یا این که فرش بافت اند و استانداردی در این زمینه نیست. گلیم ها در اندازه رایج برای قالی هم بافته گردیده اند که می اقتدار به ۷۰×۱۰۰، ۱۰۰×۱۵۰ سانتیمتر, که به ذرع و نیم دارای اسم و رسم بوده و متداولترین اندازه میباشد، ۲×۳ متر و ۳×۴ متر، گوشهها و… اشاره نمود.
گلیم های لر شباهت اکثری به گلیم های قشقایی داراهستند ولی می شود به یکسری شیوه آنها را از هم تشخیص بخشید. نخست این که پشم مستعمل در گلیم های لر زبرتر و به رنگ قهوه ای میباشد، وا رفته ریسیده میگردند و در موقع لمس کلفت به لحاظ میآیند البته پشم مصرف شده در گلیم هایی قشقایی به رنگ سپید میباشد. رنگ های مصرف شده در گلیم های لر تیره و محصور میباشند البته گلیم های قشقایی تنوع رنگ بالایی داراهستند.مهم ترین دست بافته های لرها، خورجین والا میباشد که برای حفظ اثاث منزل از آن به کارگیری می نمایند.